در مورد تزریق ژل و بوتاکس لب بیشتر بدانید !!

برای حجم دادن و تغییر شکل دادن قسمتهای مختلف صورت از فیلر یا پرکننده که با نام ژل شناخته شده است استفاده می شود. افراد جوان اغلب برای بزرگ کردن لب و گونه ها متقاضی تزریق ژل می باشند در حالی که افراد مسن تر این کار برای از بین بردن چین و چروک صورت بکار می برند. پس تا اینجا با کاربرد تزریق ژل آشنا شدیم 

انواع ژل صورت و لب چه  ژلهایی هستند و چه تفاوت هایی با هم دارند؟

در ساخت ژل ها سعی شده از موادی استفاده شود که در بدن واکنش ایجاد نکرده و در واقع سازگار با بافت ها باشند. ژلها بر اساس مدت زمانی که در بدن باقی می مانند و یا تجزیه می شوند به سه دسته موقتی، نیمه دائمی و دائمی تقسیم می شوند.

1. ژلهای موقتی آنهایی هستند که در بدن بوسیله آنزیم ها تجزیه شده و اثر آنها سریعتر از دو دسته دیگر از بین می رود. این ژل ها مزایای بسیار زیادی نسبت به دو دسته دیگر دارند و مهمترین مشکل آنها هزینه بالای آنها در تزریقات مکرر است.
2. دسته دوم موادی هستند که بسیار آهسته در بدن تجزیه می شوند و اثر آنها طولانی تر از دسته اول است.
3. و دسته آخر موادی هستند که در بدن اصلا تجزیه نمی شوند و برای همیشه باقی می مانند.

ژل های موقتی اولیه ای که وارد بازار شدند از بدن حیوانات گرفته می شدند و پس از تزریق ژل به مرور زمان در بدن جذب می شدند. با استفاده از این ژل ها گه گاه واکنش های آلرژیکی و ضایعات موضعی پوستی دیده می شد. در حال حاضر برای رفع این مشکل ، این دسته از ژلها با همان ترکیب قبلی به روش آزمایشگاهی تهیه می شوند و عوارض ناخواسته قبلی کمتر در آنها دیده می شود. ژلهای دائمی اولیه ای که استفاده می شد نیز بعد از مدتی (چند سال) باعث واکنشهای غیر طبیعی در بیماران به صورت تشکیل آبسه و یا حرکت و تجمع ژل در یک محل نامطلوب غیر از محل تزریق اولیه ( عوارض تزریق ژل صورت ) می شد که اغلب این داروها از بازار جمع آوری شدند. یکی از مهمترین علت هایی که بیماران تمایل به استفاده از ژلهای دائمی دارند هزینه کم آنها نسبت به طول اثر طولانی آنها است. با وجودی که اغلب ژلهای دائمی موجود در بازار مدعی داشتن تائیدیه بهداشتی می باشند توصیه این است که تا حد امکان از آنها استفاده نشود زیرا هیچ کس نمی تواند بیخطر بودن آنها بعد از 20 یا 30 سال را تضمین کند

در حال حاضر در آمریکا و اروپا بیشترین ژل مورد استفاده اسید هیالورونیک است که از بی خطرترین ژل های تزریقی محسوب می شود. این ماده به طور طبیعی در بافتهای بدن وجود دارد و پس از تزریق ژل  نیز بوسیله آنزیم هیالورونیداز در عرض چند ماه تجزیه شده و از بین می رود. بعضی از شرکتهای سازنده این ژل برای افزایش ماندگاری اسید هیالورونیک در بدن، بین مولکولهای این ماده پیوندهایی برقرار می کنند تا دیرتر توسط آنزیمها تجزیه شود. غلظتهای اسید هیالورونیک برای تزریق در هر قسمت صورت متفاوت است. مثلا غلظت بالا برای برجسته کردن گونه و غلظت پایین تر برای لبها و زیر چشمها استفاده می شود. درصورتی که غلظت بالا در جای نامناسب استفاده شود باعث ایجاد ناهمواری هایی در محل تزریق ژل  می گردد. غلظتهای بالا اثر طولانی تری دارند و غلظتهای پایین زود جذب شده و کوتاه اثرند همین امر ممکن است بیمار را وسوسه کند که غلظت بالا را به طور نامناسب برای لبها و زیر چشم درخواست کند. از مزیت های این ژل این است که آنزیم تجزیه کننده این ژل وجود دارد و در صورتی که بیمار از نتیجه تزریق ژل راضی نباشد می توان با تزریق این آنزیم روند جذب آن را تسریع کرد.

  "لطفا تا کامل شدن مقاله در مورد تزریق ژل و بوتاکس لب بیشتر بدانید !! با ما همراه باشید "